In deze rubriek stellen we ijskoude vragen aan toerschaatsers, professionele marathonschaatsers, oud schaatsers en andere natuurijsliefhebbers. Vandaag in het ‘IJskoud interview met’ een interview met Henk Hoogeveen. Henk is Marathon hoofdsysteembeheerder bij de KNSB en dus o.a. verantwoordelijk voor de tijdwaarneming bij de wedstrijden.
Naam: Henk Hoogeveen
Geboortedatum: 02-02-1984
Nationaliteit: Nederlands
Functie: KNSB  Marathon hoofdsysteembeheerder, KNSB Marathon wedstrijdsecretaris Noord-oost
Wordt warm van: Het natuurverschijnsel, Natuurijs!
Krijgt het koud van: Valsspelen
Achter de schermen ben jij een belangrijk persoon voor de uitvoering van de wedstrijd. Kun je even kort jouw functie omschrijven en de werkzaamheden die daarbij horen?
Om dit even in het kort te formuleren gaat niet lukken. Voor de Noord-oost competitie marathon ben ik als wedstrijdsecretaris verantwoordelijk voor het toebedelen en organiseren van beennummers. Daarnaast ben ik voor alle rijders het aanspreekpunt en organiseer ik de inschrijving van de competitie. Ook ondersteun ik de scheidsrechters in N-O met automatisering en beheer ik de rapportages. De wedstrijdverwerking gebeurd digitaal door lokale systeembeheerders, welke mij hebben als hoofdaanspreekpunt. De data die ze hiervoor nodig hebben, beheer, verwerking en controle liggen wel weer voor mijn rekening. Noord-Oost is de grootste competitie in aantallen en ook nog eens erg competitief.  Afgelopen seizoenen hebben we als N-O marathon een aantal talenten mogen afleveren aan de landelijke competitie. Mooi om te zien!
In de landelijke competitie ben ik achter de schermen werkzaam als systeembeheerder tijdens wedstrijden. Dan ben je verantwoordelijk voor alle digitale werkzaamheden tijdens een wedstrijd. Je bent dan ten dienste van het aanwezige jurykorps, maar voordat de wedstrijd begint ben ik vaak al een paar uur aan het werk geweest om alle onderdelen op te bouwen en een korte testen te doen. Deze testen zijn belangrijk om te checken of alles werkt. Een rondenbord, laptop, printer, camera’s, tablets worden iedere wedstrijd opnieuw opgebouwd op locatie. Online live data wordt steeds belangrijker en iedere locatie is anders, dus een stabiele internetverbinding opbouwen en deze kanalen testen hoort ook bij de opbouw. Toch begint het feest pas echt als die eerste natuurijswedstrijd er is. Dan gaat alles ad-hoc en dan komen er ook nog werkzaamheden bij, zoals een lus in het ijs slijpen en ook heb je niet altijd overal elektriciteit voor handen. Dat maakt het werk pas echt mooi, Natuurijs!!
Inmiddels ben ik alweer met veel plezier en passie begonnen aan mijn veertiende seizoen als vrijwilliger en hoop ook dit seizoen de sport weer tot dienst te kunnen zijn. Want daar draait het uiteindelijk iedere keer weer om, tevreden rijders/rijdsters.
Al jaren ben je betrokken bij de marathonwedstrijden, maar hoe zit het eigenlijk met je eigen schaatskwaliteiten?
Ja dat is een goede vraag, want hiervoor moeten we een tijdje terug in de tijd namelijk! Ik ben namelijk in 2005 gestopt met schaatsen. Zoveel aanleg had ik ook niet hoor en was daarom geen hoogvlieger. Ik ben op mijn 14^de begonnen met schaatsen en dat was met de reden om een trainingsvorm te hebben waarbij zoveel mogelijk lichamelijk bezig bent. Op dat moment was ik helemaal klaar met teamsport, want ik voetbalde in die tijd daarvoor en wilde eigenlijk op atletiek. Mijn vader heeft mij toen meegenomen naar een clubtraining bij de Scheuvelloper en vond dat ik dat eens moest proberen. Als junior ben ik vervolgens in een trainingsgroep gaan trainen, maar wedstrijd rijden zag ik nog niet zitten. Dat eerste seizoen heb ik dan ook geen wedstrijden gereden. In die periode ontdekte ik wel dat ook fietsen en hardlopen leuk was en na 3 seizoenen resulteerde dat in mijn eerste volle winter triatlon op mijn 17^de. Ik had meer aanleg voor hardlopen en liep zomers regelmatig wedstrijden. Later kwam naast het wielrennen ook de mountainbike in beeld. In die periode waren er ook bijna wekelijks toertochten die ik met een vaste groep rijders schaatste. Kortom genieten als ‘’allrounder’’ met passie waar helaas in december 2002 abrupt een einde aan kwam. Een op het oog lijkend klein ongelukje heeft grote gevolgen gehad voor de rest van mijn leven. Er volgde een periode in een rolstoel om te revalideren en te herstellen. Dit heb ik toen samen met mijn vader op geheel eigen kracht en inzicht gedaan zonder revalidatieartsen of iets dergelijks. De revalidatie en zorgen dat je weer kunt lopen werd op dat moment als een sport bedreven door mezelf. Van een verbrijzelde voet en onderbeen via een rolstoel, een half jaar later toch alweer een wedstrijd hardlopen. Helaas kwam in 2005 hierdoor definitief de streep onder de rekening door artrose. De artrose die ik heb overgehouden als gevolg van het ongeluk maakte het niet meer mogelijk om op niveau te sporten.
Het seizoen daarop ben ik benaderd om eens achter de computer te kruipen om de wedstrijd verwerking te gaan doen bij een marathonwedstrijd. Wat ik nu doe is dus eigenlijk een erg leuke uit de hand gelopen hobby die ik nog steeds met dezelfde passie doe! Ik geniet nog steeds intens van de sport ook al kan ik het helaas zelf niet meer. Op zo’n moment denk ik: ‘’Gaaf om deze ene prestatie of overwinning weer mee te mogen maken, want mede door de techniek staat deze weer mooi op papier.’’
Vorig jaar was je ook al betrokken bij de eerste editie van Schaatsen Luleå. Hoe heb je de eerste KPN Grand Prix op het zee-ijs bij de Zweedse stad Luleå ervaren?
Cool, gaaf en gastvriendelijk. Dat zijn de eerste woorden die in mij op komen dus dan schrijf ik ze ook op. Ongelofelijk cool om de eerste keer mede mogelijk te kunnen maken en vanuit niets naar iets op te bouwen. Ook de locatie, de natuur, het ijs en entourage vond ik super!
Als systeembeheerder ben je vaak veel eerder dan rest op de wedstrijdlocatie. De ervaring van de stilte, de immense ijsvlakte voor je en de zon die opkomt maakt het echt een kippenvel moment! Op zo’n moment ben je echt één met de natuur. Wat volgt is een dag vol spektakel van prachtige wedstrijden en mooie winnaars. Na de wedstrijden ga je als laatste weer van het ijs af en draai je nog een keer om bij ondergaande zon. Dan is er maar een ding dat je kunt zeggen tegen de natuur, Dank je wel!  Alleen al om die beleving moet je een keer als (marathon)schaatser in Luleå zijn geweest!
Ook is het een fijn om in Zweden te zijn vanwege de gastvriendelijke mensen (die je vooral vragend benaderen). De lokale mensen vragen zich namelijk met name af waarom schaatsers hier komen om moe te worden en hoe kan deze locatie daar zo geschikt voor zijn? Als je dan uitlegt waarom dat is, wordt dat in liefde ontvangen door de mensen. De lokale mensen stralen rust uit en ze zijn bereid om je te helpen. Dit kan zijn bij de keuze op de menukaart tot uitrekenen op een klad papiertje hoeveel liter benzine de aggregaat per uur gebruikt.
Wat verwacht je van komende editie van Schaatsen Luleå en de 3 KPN Grand Prix wedstrijden?
Ik hoop op groei op alle vlakken. Groei in aantallen, aandacht, publiek, professionalisering.
Dit mag natuurlijk niet ten koste gaan van plezier en passie van rijders/rijdsters, maar ook niet van de toerschaatsers. Kortom ik verwacht een groter evenement dat professioneler wordt, maar de passie voor natuurijs blijft behouden. Daarnaast hoop ik daar komend jaar weer deel van te mogen zijn om dat te realiseren.
Welke natuurijsspecialisten denk jij dat er komend seizoen kans maken in Luleå?
In een situatie dat echt de sterkste schaatsers overblijven en dat de weersinvloeden een deel van het wedstrijdverloop bepalen denk ik dat Frank Vreugdenhil een groot kanshebber is bij de heren. Daarnaast is natuurlijk ook Simon Schouten een serieuze kanshebber. Hij heeft immers vorig jaar al bewezen dat hij uitstekend kan presteren op het ijs in Luleå.
Bij de dames liggen in mijn beleving de kansen bij meerdere dames. Iris van der Stelt heeft laten zien dat ze natuurijs goed aankan en maakt in het begin van dit seizoen een sterke indruk. Daarnaast is Lisa van der Geest een kanshebster en de verrassing is denk ik Anne Tauber. Ook zij heeft laten zien dat ze het in zich heeft!
We gaan het zien in februari! Tot in Luleå,
Henk